Zapora w Solinie

Tama solińska o dł. 664 i wys. 82 m (od podstawy do korony) i potężnej kubaturze ok. 760 tys. m³ betonu zbudowana w latach 1961 – 1968 jest największą w Polsce zaporą betonową typu ciężkiego. Powstała w celu ujarzmienia groźnego ongiś (zwłaszcza wiosną i jesienią) Sanu. Dziś przy nadmiarze opadów zapobiega powodziom, a w czasie suszy reguluje niedobór wody w korycie tej rzeki. Kryje ona ciekawe wnętrze z licznymi korytarzami, które można zwiedzać z przewodnikami zakładowymi. W położonym u jej stóp budynku elektrowni pracują 4 turbinami Francisa, które po ostatniej modernizacji osiągają ponad 200 MW mocy. Spiętrzenie do 60 m głębokości daje potężną pojemność zbiornika ok. 500 mln m³, który jest wielkim rezerwuarem wody pitnej  w 1 klasie czystości.

Powstałe po spiętrzeniu wód Sanu i Solinki jezioro zajmuje 22 km² powierzchni, a długość jego linii brzegowej dochodzi do 150 km. Rozlewisko w odnodze Sanu osiąga 27 km dł. i 16 km w odnodze rzeki Solinki. Akwen otaczają lesiste strome stoki Jawora (742 m), Stożków (696-686 m) i wielu lesistych szczytów przekraczających wys. 500 m n.p.m.

Zapora w Solinie Fot. J. Joniak,